Een aanmelding van een kleuter in de Isala Kliniek in Zwolle. Het gaat om de 5-jarige Dorine. Ze heeft een ongeval gehad op een speeltoestel toen ze op bezoek was bij haar opa en oma in Zeeland. Hierdoor heeft ze een heupfractuur opgelopen. Wat een pech! Nu moet ze minstens drie weken met haar been omhoog in een tractie liggen. Wat fijn dat er een ziekenhuisjuf is! Want school biedt afleiding en dat geldt niet alleen voor Dorine.

Doel

Net als voor Dorine geldt voor veel andere zieke leerlingen hetzelfde: school biedt afleiding. Even niet praten over het ziek zijn, maar net als je klasgenootjes met school bezig zijn. Door op tijd een plan te maken met school voorkom je wellicht ook te grote leerachterstanden die het moeilijker maken om weer aan te haken bij je klas. Daarnaast is het voor veel leerlingen fijn om, in een vaak heel onzekere tijd, een toekomstperspectief hebben.

Ziekenhuisschool

Ik ga kennismaken met Dorine en haar moeder. Ze ligt in bed met haar been omhoog in een tractie. Het gewicht aan de katrol zorgt ervoor dat er licht aan het been wordt getrokken, zodat de botdelen weer in de goede stand komen te staan. We praten even over haar school, over het ongeval en ik vertel dat ik haar ‘school’ aan kan bieden in het ziekenhuis. Dat lijkt haar wel wat. Moeder vertelt dat Dorine een echt buiten kind is en dat ze nog nooit stil bij haar op schoot heeft gezeten. Na een poosje is Dorine het gepraat wel zat en roept ze: ‘Ik wil wat doen!’

Heerlijk, zo puur! Ik besluit om direct met haar aan de slag te gaan. Ik heb een verhalenboek van Carry Slee meegenomen en wil gaan voorlezen. ‘Nee, niet voorlezen’, zegt Dorine. ‘Ik wil wat doen’. Ze heeft gelijk, alleen luisteren is niet iets doen. Het is tijd om echt iets te doen. We gaan rijmen en tellen en Dorine moet de knoppen naar het goede plaatje schuiven. Ook moet ze plaatjes uitknippen en in goede volgorde weer opplakken. Dat is liggend in bed best moeilijk, maar ze is lekker bezig en ze vindt het leuk. Ze doet iets!

De keren daarop zijn we bezig geweest met het aanleren van de letter ‘d’ en de letter ‘k’. Hierbij moest ze oefeningen maken op werkbladen. Verder hebben we gepuzzeld en zijn we bezig geweest met verschillende ontwikkelingsmaterialen. ‘School’ was een welkome afleiding tijdens de ziekenhuisopname. Dorine miste wel haar klasgenootjes, maar gelukkig had haar juf geregeld dat ze een aantal keren met de klas met haar gingen videobellen.

Na drie weken kreeg Dorine een gipsbroek aan en mocht ze daarmee naar huis. Ook kon ze vanaf toen weer een aantal uren per week naar school en dit is steeds verder opgebouwd.

Geesje Schuurman is consulent OZL